Gerbrand Bakker- Dolambaç- De omweg

Evet yeniden Bakker... Evet kendisinin an itibariyle sadece iki romanı var... Fakat her ikisi de benim için bir şaheser. Bu defa beni bir kadın hikayesi üzerinden mest eden Bakker yakın bir geçmişe sahip bloguma yeniden konuk oluyor...

Yazar hakkında daha önce az da olsa biraz konuşmuştum. Hollandalı  olan Bakker, bahçıvanlıkla da uğraşmış bir yazardır. İlk romanında olduğu gibi burada da doğa hikayenin çok büyük bir parçasıdır. Üstelik bu romanda başkahraman üzerindeki etkisi daha fazladır. Romanda bolca Emily Dickinson adını  ve eserlerinden bölümleri görmek ise cezbedici bir metinlerarası tekniğini gözler önüne serer. İsminin Emilie olduğunu söyleyen başkahraman (Sonunda Agnes olduğunu öğreniriz), Emily Dickinson üzerine doktora tezi yazmakta olan bir akademisyendir. Yaşadığı bir takım çalkantılardan sonra Galler'e kaçarak bir çiftlik evi kiralar ve orada yalnızlığıyla yaşamaya başlar (Emily Dickinson, kazlar ve porsukları saymazsak tabi!). 

Bir öğrencisiyle yaşadığı yasak ilişki ve hiçbir zaman net olarak adlandırılamayan hastalığı onu bu inzivaya atan nedenlerdir. Yeni evinde yaşarken, daha önce orada vefat eden ev sahibesinin gölgesini sürekli etrafında hisseder. Onun kokusundan kurtulamadığını düşünür. Bradwen adlı genç bir oğlanla ilginç bir ilişkiye adım atarlar. İlginç çünkü; oğlan ona göz kulak olur ve daha ilerde de aralarında tuhaf bir çekim oluşur. 

Bu esnada karısını bulmak için yola çıkan Koca'nın (ismi verilmemektedir) yaşadıkları, eserde ironik bir komedi oluşturur. Yalnızlığını Emily Dickinson'ın şiirlerindeki paralellikle yaşayan Emily, yaşadığı sondan hemen önce üzerinde çok uğraştığı çeviriyi tamamlar. Eser de, bu çeviriyle biter. Emilie'nin yaşadığı sonu açık etmek istemiyorum; fakat oldukça şairane olduğunu belirtmem gerekir. 

İsimlerin, zamanın ve olay örgüsünün az da olsa örtülü bırakılması okuyucuda karmaşa yaratılmasına neden olur. İşte bu dolambaç sona doğru -olumlu ya da olumsuz olarak- sırasıyla çözülür. Eserde İngilizce bazı kelimeler çevrilmeden kullanılmıştır. Orijinal halinde de böyle olduğunu düşünmekteyim. Başta rahatsız edici olabilecek olan bu durum, aslında dolambacın olduğu örtülü anlatıma teknik olarak epeyi katkıda bulunur.

Yalnızlığını edebiyatta bulabilen herkese tavsiye ederim...

Keyif dolu satırlar...

Yep, Bakker again. Yes, he just has two novels so far. Yet, both of them are masterpieces to me. Bakker, who enchantes me with a woman's story this time, visits my blog again.

I briefly told about the writer before. Bakker is a Dutch writer who has been a gardener before. Just like his previous novel, nature is a huge part of the story here. Furthermore, it has a bigger impact on the protagonist here. The fact that we witness the name and works of Emily Dickinson in this novel a lot reveals a charming intertextuality technique. The protagonist who claims that her name is Emilie (it is indeed Agnes) is an academician who writes up a Ph.D. thesis on Emily Dickinson. After certain turbulences in her life, she flees to the Wales to hire a farm house and lives lonely (unless you mention Dickinson, geese and the badgers!).

Her affair with a student and her unnamed ailment are the reasons that have brought her to this isolation. While living at her new house, she continuously feels the presence of her late landlady. She cannot get rid of her smell. She steps into an odd relationship with a boy called Bradwen. It is odd cause the boy takes care of her and later a sexual tension develops between them. 

Meanwhile, what the Husband (never named) goes through in order to find his wife creates some comic relief. Emilie, who experiences loneliness in parallel with Emily Dickinson's poems, finishes the translation of the poem on which she has worked really hard just before her resolution. The novel ends with this poem. I don't want to give away what happens in the end, yet I have to mention that it is poetic. 

The fact that names, time and plot are obscure to some extent helps create a confusion for the reader. That 'detour' is resolved through the end. Some words are not translated in the novel. I guess it is the same way in the original print. This may be distrubing in the beginning, yet it is later understood that it technically contributes to the obscure telling of the 'detour'. 

I recommend it to everyone who finds their loneliness in the literary world...

I wish you delightful lines...

Gerbrand Bakker - Yukarıda Ses Yok- The Twin

Gerçekleşemeyen bir yaşam ve yalnızlığın en somut hali

Merhabalar,


İlk yayınım son zamanlarda okuyup fazlaca etkisi altında kaldığım ödüllü Hollandalı yazar Gerbrand Bakker'in ilk romanı olan Yukarıda Ses Yok. 

Roman için bence en iyi tanım asla yaşanmayan bir hayatın beklentisinin mevcut hayata dadanmasıdır. Oldukça trajik bir olay sonucu ikiz kardeşini kaybederek beklentisinden çok farklı bir hayata adım atan Helmer, bu farkındalığa yavaş yavaş ulaşır. Zihninde her bir geçmişe gidip gelmesiyle, eklenen bu farkındalık yalnızlığını daha da çok perçinler. Zira yaşayamadığı bir hayatı olduğu gerçeği onu çok üzer. Geçmişten gelen bazı yüzler ve izler kaybettiklerini ona her defasında tekrar gösterir. Tüm bu aşamalarda ise yazar, satır aralarına eklediği hüzünle okuyucuya dolaylı yoldan bir acı yaşatır. 

Yazarın eğitimli bir bahçıvan olduğunu düşünürsek, eserde adeta bir karakter gibi büyük bir yer kaplayan çiftlik hayatının anlatımının da çok ayrıntılı olması şaşırtıcı değildir. Hollanda Dili ve Edebiyatı okumak yerine kaza sonrası hayatı tarla, hayvanlar ve yatalak babasının bakımı olan Helmer üzerinden mutsuzluğun ve yalnızlığın en çarpıcı örneklerinden birini gözlemleriz. Bu aşamada da baba figürünün Kafka eserlerindeki sertlikte olduğunu söylemek isterim.

Herkesin hayatında yol ayrımlarının olduğu anlar vardır. Bazı seçimlerin sonunda ise ya mutlu ya da mutsuz oluruz. Benzer şekilde, antik Yunan tragedyalarında, kahraman bir kusur işler ve eserin sonunda bu hatasının neden olduğu düşüşü yaşar. Fakat, Helmer'ın açısından bu durum çok farklıdır. Zira bu seçimi kendi yapamamıştır ve yaşadığı trajedi Yunan tragedyaları gibi kendi seçimi sonucu değil hayatın getirdiklerinin bir sonucudur. Ayrıca bunlarla birlikte çaresizliğin verdiği bir eylemsizlik de söz konusudur.Bu sebeple, Helmer benim açımdan postmodern bir kurbandır. 

Eğer bu tarz olay örgülerini ve anlatımı seviyorsanız; ya da kelime dağarcığınıza doğa ve hayvancılıkla ilgili biraz kelime katmak istiyorsanız (kitap bu konuda bazısına yorucu gelebilir) mutlaka okumanızı tavsiye ederim.

"Kalkmam gerek, biliyorum, çamlarla, huşlarla, akçaağaçlarla gölgelenen dolambaçlı patikalara, toprak yollara karanlık çökmüştür şimdi. Ama sakin oturmaya devam ediyorum. Yalnızım."  

                                                        Yukarıda Ses Yok, Gerbrand Bakker, Metis Yayınları. 

Hello,

My first post is about The Twin, by a Dutch and award winner writer, Gerbrand Bakker, which had a huge effect on me. 

I think, the best description for the novel is the haunt of one's unfulfilled life to his present life. After a tragic accident where his brother died, Helmer steps into a life very different from his expectations; yet he reaches this awareness gradually. Each time he goes back to past, this awareness adds up to his loneliness. Because, the truth that he hasn't lived the life he wanted makes him miserable. Some faces and traces of past reveal the things he has lost. In all of these stages, the writer, indirectly passes pain to the reader by the sorrow he has hidden between the lines.

Thinking that the writer is an educated gardener, it is not surprising that the farm life, which poses as a character, is too detailed. We witness unhappiness and loneliness via Helmer who has dedicated his life to the farm, animals and his invalid father after the accident, instead of studying Dutch Language and Literature. At this point, I want to state that the father figure is as harsh as those in Kafka's works.

In every life, there are crossroads. We become happy or unhappy up to our choices. Likewise, in Greek Tragedies, the hero has a hubris and experiences the downfall. But for Helmer, it is so different. Because, he has not been given a choice and his downfall is the result of the life, not his own free will. Moreover, a desperation is in question as a result of inactiveness. Thus, I think Helmer is a kind of postmodern victim. 

If you like that kind of plots and style; or want to add some words into your vocabulary about nature and stockbreeding (the novel could be tiresome to some in this sense) I strongly recommend you to read.